Laboratorij za oksidacijski stres bavi se izučavanjem fiziologije i patologije oksidacijskog stresa. Oksidacijski stres se najčešće definira kao poremećaj ravnoteže prooksidansa (npr. slobodnih radikala, reaktivnih kisikovih spojeva – ROS) i antioksidansa (vitamini C, E i antioksidacijski enzimi) u korist prooksidansa. Do pomaka ravnoteže može doći ukoliko je smanjena antioksidativna zaštita organizma ili ako je stvaranje radikala pojačano. U stanjima oksidacijskog stresa dolazi do porasta ROS-a u organizmu ili tkivima, te dolazi do oštećenja DNK, proteina i lipida stanične membrane. Oštećenje DNK uzrokuje mutacije, oksidacijom proteini gube svoju funkciju a lipidi podliježu lipidnoj peroksidaciji čiji su konačni produkti reaktivni aldehidi. U istraživanju učinaka oksidacijskog stresa koriste se različitiin vitroiin vivomodeli (kulture animalnih stanica, kvasac, alge, primarnih kultura i rad sa laboratorijskim životinjama). Nadalje rad Laboratorija za oksidacijski stres uključuje eksperimentalnu dijagnostiku, te terapiju zloćudnih bolesti temeljenih na oksidacijskom stresu. Također proučavaju se učinci kirurškog i oksidacijskog stresa u karcinomu kolona, oksidativni stres središnjeg živčanog sustava, patomorfološke značajke oksidativnog stresa u regeneraciji jetre te primarna perkutana koronarna angioplastika.